Με ασφυκτικά γεμάτη την Ιερά Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου – Μάνδρας, απο συγκινημένους πιστούς που προσήλθαν για την εορτή της Πεντηκοστής, αλλά, κυρίως για να καταθέσουν την ευγνωμοσύνη τους και το σεβασμό τους στην μακαριστή Γερόντισσα Χριστονύμφη, τέλεσε την Θεία Λειτουργία και κατά την Εκκλησιαστική Παράδοση τον Εσπερινό της Γονυκλισίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Κωνσταντίνος, πλαισιούμενος απο Κληρικούς της Μητροπόλεως μας.
Ο Ποιμενάρχης μας, στις 13:00 μ.μ., με την συμμετοχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αδριανουπόλεως κ. Αμφιλοχίου, των Θεοφιλεστάτων Επισκόπων Ελευσίνος κ. Δωροθέου και Σαλώνων κ. Αντωνίου και πληθώρας Κληρικών, προεξήρχε της Εξοδίου Ακολουθίας και της ταφής της μακαριστής Κτητορίσσης και πρώτης Καθηγουμένης της Ιεράς Μονής, της οποίας το ασκητικό σκήνωμα, αναπαύεται πλέον στο ταφικό Ιερό Παρεκκλήσιο της Παναγίας της Παραμυθίας, όπου δεσπόζει το ακριβές αντίγραφο της θαυματουργού Εικόνος της Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου.
Χριστονύμφης, της Μητρός και Καθηγουμένης της Ιεράς Μονής Παναγίας Γοργοεπηκόου, Αιωνία η Μνήμη.
ΛΟΓΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ ΚΑΙ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΟΔΙΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΝ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΗΣ ΧΡΙΣΤΟΝΥΜΦΗΣ
(Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς 4 Ἰουνίου 2017)
<<Ου ράστον αρρήτων επέων πύλας εξευρείν>>
Διόλου εύκολο, σημειώνει ο αρχαίος σοφός (Βακχυλίδης), να βρεθεί διέξοδος στους λόγους, μάλιστα σε δύσκολες ώρες όπως η σημερινή, κατά το ανθρώπινο ασφαλώς, ώστε να διαπορθμεύσει ο νους και η καρδία, όσα θέλουν ν`αποθέσουν, σα μια αρμαθιά μυρωδάτων λουλουδιών στο σκήνος της κοιμηθείσης Γερόντισσας…
Σεβασμιώτατε και Θεοφιλέστατοι Αδελφοί Αρχιερείς, απορφανισθείσα εκλογάδα της Γοργοεπηκόου, αγαπητοί πατέρες, οσιοτίμητη φάλαγγα των μοναζουσών και φιλομόναχοι χριστιανοί, Χριστονύμφη, η υψίκομος πνευματική δρυς τούτης της μάνδρας, της εν Μάνδρα ασκουμένης, κεκοίμηται…
Νωπή η ανάμνηση μας από την τελευταία συνάντηση, παραμονές των ονομαστηρίων του Επισκόπου, όταν η ακοίμητη αγάπη της απηύθυνε πρόσκληση κοινωνίας και μας εκόσμησε διά της τιμής μιας πολύτιμης ευλογίας, που, καταφανώς υπήρξε η σφραγίδα του πνευματικού, μεταξύ μας, δεσμού…
Όσα δάκρυα κι αν ρεύσουν για το φυσικό αποχωρισμό από την Αδελφότητα και τους αναρίθμητους κατά πνεύμα συγγενείς της, δικαιολογούν τον πόνο ότι εσίγησε, πλέον, το στόμα της παρηγοριάς, της νουθεσίας, της εν Χριστώ διδαχής και του καταρτισμού, έπαυσαν να εκχέουν σταλαγμό στοργής και μητρική γλυκύτητα τα χαριτωμένα χείλη μιας χαρισματικής μορφής που, στο άνοιγμα του Σαββάτου των ψυχών, πέταξε κι έτρεξε να προφθάση τον ουράνιο συναγερμό, να αυλισθή συν πάσι τοις Αγίοις εν ουρανίοις θαλάμοις, να θεωρήση ως διψώσα έλαφος τα μεγαλεία του Αγωνοθέτου Κυρίου και να παραδώση στα χέρια Του τους κόπους και τους άθλους του μοναχικού δολίχου που διέδραμε, αναπαυομένη πιά εις τόπον χλόης, επί ύδατος αναπαύσεως…
Προπέμπουμε στην αιωνιότητα την πολυσέβαστη μας Γερόντισσα, όταν πριν λίγες ώρες, ακούσαμε τον ιερό ποιητή να θεολογή στις ευχές της Γονυκλισίας, σχετικά με το μυστήριο του θανάτου και να βεβαιώνει πως και η μεταστάσα Καθηγουμένη, σαρκί υπνώσασα, μετέβη επί τα χρηστότερα και θυμηδέστερα, έχοντας ετοίμη την καρδιά της προς υποδοχή του Ερασμίου Νυμφίου της, Χριστού του Θεού, που επόθησε και ανέμενε ονόματι και πράξει, μεταθέτοντας το πολίτευμα της στον ουρανό και κτησαμένη φίλον τον Κύριον.
Συναχθήκαμε εν μέσω της μεγάλης και τελευταίας εορτής της Πεντηκοστής, σε πανήγυρη κι ευχαριστία. Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε, μη κομίζοντας άγγελμα και θρηνώδη φωνή από την κοιλάδα του θανάτου και της φθοράς, ηλευθέρωσε γαρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος. Μήνυμα ζωής αιωνίου αντλούμε από το προκείμενο λείψανο, της κηρυξάσης την Ανάσταση επί δεκαετίες, όταν συνεσταυρούτο φιλοθέως τω Μεγαλομάρτυρι του Γολγοθά, κληθείσα ανερμηνεύτως προς αυτό και αποτάσσοντας το κοσμικό φρόνημα, τη σκολιά και διεστραμμένη γενεά μας, τα ηδέα και ματαία… Γεύθηκε τον πνευματικό οίνο της κατά Χριστόν βιοτής, της εκούσιας πτωχείας, της φιλοσόφου και αΰλου πολιτείας πλησίον ικανών και εμπνευσμένων χειραγωγών, που την ανέδειξαν χωρητική του Πνεύματος και δεκτική Χάριτος ώστε να καταξιωθή, εργασαμένη ημέρας και νυκτός, αγόγγυστα και εν ακαταπαύστω δοξολογία, επί της γης τα της ζωής των αγγέλων.
Προικισμένη με εγκρατή δυναμισμό θεοκίνητο, εξήλθεν εις την γην ταύτην την αγεώργητον, πορευθείσα εν υπακοή προς το θέλημα της Γοργοεπηκόου Κυράς και Δέσποινας της καρδιάς της, και οικοδόμησε, Κύριος οίδε, με τι αγώνες, πειρασμούς, καημούς κι αγωνίες, τούτο τον παρθενώνα της μεταμορφωτικής ησυχίας, αυτήν την πύλη την απάγουσα στη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Δοκιμασίες ανείπωτες, πόλεμος δαιμονικὀς ασταμάτητος, βέλη εξ οικείων, βολές εχθρικές, συκοφαντίες κι άδικες επιθέσεις από τον άρχοντα της πονηρίας… κι όμως, εκείνη απτόητη, μέσα σε πληρότητα ταπεινώσεως, σμιλεύει ψυχές, διαμορφώνει χαρακτήρες στο μέτρο της ηλικίας Ιησού, ανυψώνει τρόπαια ενάντια στο Βελίαρ τα πνευματικά της αναστήματα, τις θυγατέρες της εν Χριστώ, βλαστήματα του άκαμπτου παραδοσιακού ήθους της, της ορθόδοξης μαρτυρίας και του φιλοκαλικού της οραματισμού. Ποιός τη χώρισε από την αγάπη του Νυμφίου της; Θλίψη ή στενοχώρια; Ταυτίστηκε με την υπομονή και την καρτερία και εξήλθε στην αναψυχή. Εξαγόρασε την αιώνια μακαριότητα με την ακριβή τήρηση των μοναχικών της υποσχέσεων εκ νεότητος και από προχθές παρεδρεύει στην Τράπεζα των εκλεκτών, όπου συνδιαιτάται μετά των Αγίων.
Εάν των λυπηρών επαγωγαί εχείμασαν την ταπεινή της ψυχή, δεν στάθηκε τόσο δυνατός ο μισόκαλλος, να αλλοιώση ό,τι η παιδευτική φροντίδα του Χριστού ανέδειξε σε δοχείο ακατάβλητης εργασίας των πνευματικών επιδόσεων και αθλημάτων. Καθαρίστηκε το σκεύος από κάθε μεταπτωτικό σπίλο και ρυτίδα και εναπετέθη στο βωμό της εκούσιας θυσιαστικής αυτοπροσφοράς και ομολογίας των γνήσιων τέκνων της Βασιλείας. Ζήλω πυρίνω έτρεξε προς την πηγή της όντως Ζωής, αποθανούσα προ πολλού για τον κόσμο, αναμένοντας την άληκτη χαρά της μακαριότητας των εσχάτων, μη λογισαμένη θάνατον τον θάνατον, αλλά, ζωήν και περίσσειαν ζωής.
Ό,τι κι αν προσθέσωμε Γερόντισσα, μάλλον θα προκαλούσε ευλογημένη δυσφορία στην απέχθεια σου για λόγους εγκωμιαστικούς κι επευφημίες ανούσιες. Βήμα βήμα, ολόκληρη η ιστορία της διέλευσης σου ανάμεσα σ’ όσους σε γνώρισαν και ξεδίψασαν την ακόρεστη πνευματική τους ανάγκη κοντά σου, αποδεικνύει την αδυναμία των κούφιων λεκτικών προσπαθειών μας. Έδωκες, εσκόρπισες, διέθρεψες, εστήριξες και τα τεκμήρια της ακοίμητης αγάπης σου είναι η απολογία σου ενώπιον του Δίκαιου Κριτού και η βεβαιότητα ότι η αληθινή αγάπη ποτέ δε νεκρώνεται… Τώρα, απόλαυσε την τρυφή της θεοκοινωνίας, αναμένοντας την αιώνια λύτρωση και το μισθό των καμάτων σου εκ χειρός Κυρίου, υπέρ Ου εξήντλησες κάθε ικμάδα, σε τούτο τον τόπο της προσωρινότητας, προσφερομένη υπό της Θεοτόκου Αυτώ, σε πίστωση της ακριβούς συνεπείας σου και της ανταποδόσεως της δικαίας από την ευαρέσκεια της Παντοβασίλισσας, που στην μητρική προστασία και γοργή συναντίληψη, αφιέρωσες τούτον τον οίκον και εμπιστεύεσαι τη λογική ποίμνη των αμνάδων τη θεόλεκτη συνοδία σου που διεφύλαξες από κινδύνους και παγίδες, για να σκέπονται και να σώζονται έως της συντελείας.
Αιωνία η μνήμη σου ευλογημένη θυγατέρα της Αναστάσεως και ευαγγελίστρια των αιωνίων αγαθών, των ητοιμασμένων τοις αγαπώσι τον Θεόν, ου η φωνή καλεί σε, Δεύρο η αραμένη ως ζυγόν τον Σταυρόν μου και δέχου βραβείον και στέφος ουράνιον!
